تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟

بعد از تقریبا ده سال بهترین حالت برای بازگشت به یه عادت ناقص چطور میتونه باشه؟ برنامه این بود که برای خودم خاطره بازی کنم، از ده سال پیش و زبان الکن نوشته هام بگم و یاد کنم از آدمایی که اون دوران بودن و الان نیستن. یاد کنم از خاله نسترنی که هنوزم اسم " بی سر و صدا"ش لینک اول وبلاگه، خاله نسترنی که هنوزم کتابایی که بهم کادو داده رو میخونم و ازشون برای اثبات حرفام پیش آدما استفاده می کنم، خاله نسترنی که بابت خیلی چیزا مدیونشم. خدا بیامرزدش... میخواستم از علی وزینی بگم، پسر جوونی که اهل همدان بود و تو همون دوران کوچیک و ضعیف وبلاگ نویسیم باهاش آشنا شدم، مثل من عشق گل آقا داشت و به اسم " گل جوان " می نوشت، خبرنگار قدری شده بود علی؛ خدا بیامرزدش... دلم میخواست یه جوری ازشون یاد کنم که انتظار میره ازشون یاد بشه، اما مگه همه ی انتظارات من تو این ده سال درست از آب در اومد؟ نه فقط من، برای هیچکس اینطور نبوده. مگه کسی انتظارش رو داشت خاله نسترن و علی دیگه پیشمون نباشن؟ ساعت چهار صبح بعیده که تمام اتفاقات ناراحت کننده زندگی از چلو چشمات رد بشن، ولی وقتی رد میشن باهاشون چیکار باید کرد؟ غصه خورد؟ اشک ریخت؟ یا یادشون رو زنده کرد؟ + نوشته شده در  سه شنبه نهم خرداد ۱۳۹۶ساعت 4:0&nbsp توسط ایمان لطفیان  |  تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

خواستم با نظم شروع کنم. باید یه تغییری کرد دیگه. از اتاقم شروع کردم، دونه دونه لباسا رو با نظم از تو کمد در آوردم؛ به نصف اش که رسید شروع کردم کیلویی خالی کردن کمد. گفتم: عیبی نداره در آوردن که نظم نمیخواد، گذاشتن سخته، با نظم بذار! دونه دونه لباسا رو تا کردم، اونایی که دوست داشتم رو هم با آویز داس تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

تلاش مذبوحانه؛ این یکی از رفتارای شخصیتیمه که بشدت دلم براش تنگ شده. تجربه؛ و این چیزیه که رفته رفته ازش متنفرم میشم. وقتی از اشتباهاتت درس می گیری باید درک کنی که دیگه سمت این خطاها نمیری. حالا سوال من اینه: اگر کسی از تجربه ی دوباره این اشتباهات لذت ببره احمقه یا مازوخیست؟ پس جذاب ترین کاری که می تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

امیرعلی عوض شده بود و خب همه ما می ترسیدیم. این جا اونایی که مثل من سالمن میدونن که اگر کسی رفتارش عوض بشه چقدر نگران کننده است. بیشتر برای ما. بوش میومد که رفتنیه. قرصاش رو بدون دعوا میخورد، تو همه ی برنامه ها شرکت می کرد، دیگه داد نمیزد و با حسین کتک کاری نمی کرد. خواستم برم ازش بپرسم: امیرعلی چت تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

این یاد کردن عزیزان در روز تولدشان خیلی خوبه اما از چند روز قبل مرتب برای خودم یادداشت می گذاشتم که تولد عمران صلاحی عزیز را فراموش نکنم که شانس در روز تولد این عزیز .مشکل وصل شدن به اینترنت را پیدا کردم نگران شدم که زمان را از دست بدهم ولی خوشحالم که بهر حال موفق شدم. عمران صلاحی را از دوران ابتدای تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

بیست‏وسومین جشنواره‏ی فیلم کودکان ونوجوانان همدان مانند دیگر جشنواره‏های ایران به پایان رسید، اما مشکل این‏جاست که چرا باید از کلمه‏ی مانند استفاده کنم؟ مگر جشنواره برای کودکان و نوجوانان نیست؟ فکر کنم مسئولین جشنواره نیز از پاسخ به این سوال عاجز باشند وگرنه در جشنواره‏یی که کودکان برای تماشای کارت تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

همیشه آرزو داشتم اگر جایی می روم و با کسی آشنا می شوم یا در مصاحبه ی کاری و درسی شرکت می کنم از من بپرسند کارگردان مورد علاقه ام کیست؟ اما در این دوره زمانه که خواسته های عادی مردم هم انجام نمی شود چنین خواسته ی نا متعارفی باید هم اتفاق نیفتد. خیلی سعی کردم چیزی ننویسم شاید هم برای اینکه از من بپرسن تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

به اون که ما رو آفرید سوگند؛ به اون که ما رو نیافرید سوگند، به اونکه مخلوقاتی زیباتر از ما انسان ها رو آفریده سوگند، به آن الاغ فهمالو در رشته یونجه شناسی سوگند، به اون کس که به خاطر شرف و ناموسش دوازده سال رو کشیده سوگند، به پسری آلوده که تنها یک بار به خاطر رفتن کمی پاک کننده به درون چمشهایش گریه تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

روزی روزگاری کودکی زندگی می کرد که اولین عشقش زاده شدن یک شیر کوچک بود. این کودک هربار که او را میدید مثل بچه شیر گام بر میداشت و تمامی سر نوشت این شیر را به خاطر داشت ( و عاشق گام ها و غرش او در پایان سرنوشتش بود( این کودک عشق این شیر را مدیون دیزنی بود. اما حیف که کودک تنها این شیر شاه تبار را دو تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب

برای من سخت ترین عذاب دنیا، انتظار است. وقتی منتظر چیزی هستم روزها برایم طولانی تر می شود. وقتی انتظار می کشم تمامی مغازه های عرضه محصولات فرهنگی (همان CD فروشی خودمان) در منطقه های 2 و 5 از دست من عاصی می شوند. اما جنبه مثبت هم دارد، وقتی انتظار می کشم خانواده از دست من راحت هستند کمتر حرف می زنم، تکلیف شب بیماریم را نانوشته بر کجا هجوم آورم؟...ادامه مطلب